Aproin Digital 180 / Casa 1918. Proxecto de reconstrución de vivenda unifamiliar afectada pola explosión de Paramos  

Casa 1918. Proxecto de reconstrución de vivenda unifamiliar afectada pola explosión de Paramos. Tui

Por tratarse dun proxecto de reconstrución de vivenda exemplar que nun ámbito catastrófico e repentinamente carente de referencias de identidade próxima e nunha parcela de morfoloxía e topografía complexas resolve con destacada habilidade todo o seu programa funcional, ofrecendo espazos á privacidade, e garantindo plena accesibilidade. Todo a través dunha estratexia de descomposición de volumes e uso intelixente das rampas, creando unha arquitectura de referencia e ligada á tradición.

Arquitectos
José Enríquez Méndez | Adrián Pinaque Alvite

Decidimos presentar este proxecto coa creencia de que a obra non se rematará debido ao recente pasamento dun dos seus promotores.

Previamente a catástrofe ocurrida na zona no ano 2018, os promotores tiñan unha pequena vivenda para disfrute da sua xubilación. O promotor carecía de visión e tiña movilidade reducida polo que precisaba da axuda da súa muller para se poder mover por medio dunha cadeira de rodas. Cando xurde a ocasión de reconstruir a vivenda a súa maior ilusión era que ésta fose o máis accesible posible.

A parcela na que se ubicaba a vivienda orixinal é unha parcela complexa que conta con preto de 200m2, está delimitada por unha pequena rúa e por duas edificacións en medianería. A maiores ten unha diferencia de cota de tres metros nos seus escasos trinta metros de desenvolvemento.

Por outra banda, o terreo no que se ubica é un terreo rochoso no que os bolos chegan até a cota da rúa, o que deu lugar a que os propietarios foran executando unha especie de pequenos "solcalcos" que salvaran a exitencia destas rochas sen ter que picalas. Estes "socalcos" son as únicas preexistencias que quedan da vivenda orixinal na parcela.

Partindo destas premisas e co obxetivo de xerar unha vivenda accesible, propónse unha nova disposición para os "socalcos" existentes, saneándoos e reordenándoos, e a xeración dun novo recorrido en pendente que forma una rampa serpenteante que vai conectando en altura as diferentes estancias e que permite que ambos propietarios dispoñan da totalidade da vivenda para o seu disfrute.

Ademáis dótase aos diferentes tramos da rampa de usos para aproveitar o pouco espacio do que se dispón. De esta forma o primeiro tramo da rampa forma parte do salón e achégase á cociña, o segundo recolle o uso de lavandería e no terceiro ubícase unha pequena librería.

Outro aspecto moi importante e que tamén demandaban os propietarios era a privacidade. Ao ter a rúa á mesma cota ca vivenda, decídese cerrar os cuartos á rúa e abrilos a uns pequenos patios interiores que enchen de luz as estancias e permiten a súa ventilación.

O salón, pola contra, ábrese ao resto da parcela que queda sen edificar e que xera un pequeno xardín ao sur, permitíndose disfrutar das vistas do tramo baixo do miño, con Valença e Tui ao Oeste.

O resultado final son catro volumes que acollen as diferentes estancias e unha rampa serpenteante que serve ao mesmo tempo de separación e unión entre os mesmos.